Pierwsze decyzje - na co zwracać uwagę, wybierajac płytki, które materialy najlepiej pasują do poszczególnych pomieszczeń, jak dobierac zaprawy klejące i spoinujące?

Wyboru rodzaju płytek i sposób ich ułozenia nie powinno sie okladać na ostatnią chwilę. Zaplanowanie wykończania już na etapie budowy pozwala dobrać najlepsze materiały i uniknąć niepotrzebnych problemów.

 
Roboty glazurniczne to zmudne, dlugotrwale zajęcie. Wymaga dokladności i starannego przygotowania . Nie wystarczy odkurzenie podloża i po prostu przyklejenie płytek. Konieczność układania wzorków, docinania elementów i wykańczania wszelkich styków sprawia, że najpierw powinno się zaprojektować uklad płytek na posadzkach czy ścianach, a wiec wybrać odpowiedni ich rodzaj, rozmiar wzór, wymierzyc powierzchnie proste i miejsca planowanych docinek, ustalić sposób wykończania styków. Od tego zależy bowiem rodzaj urzywanych do montażu materiałów i sposób prowadzania prac.

Dobierz materialy do potrzeb
 

Oczywiście można zwroćic się o pomoc do doradcow firm płytkarskich lub oferujących chemię budowlaną, ale zazwyczaj wystarczy po prostu dobre przemyślanie wlasnych potrzeb.
Przykładowo:
-na okładzine kominka najlepiej się nadaja elementy dobrze przyjmujące ciepło, a więc kamienie,
-do przedpokoju odporne na ścieranie,
-do kuchni o mniejszej nasiakliwości i gładkiej powierzchni, w która nie wnika brud.
-do pomieszczeń z okrzewaniem podłogowym poinno się wybierac zaprawy elastyczne, które nie będa pękać pod wplywem napreżeń wywołanych wyższą temperaturą,
-w łazienkach narażonych na zalewanie woda warto zainwestować w dodatkowe izolacje podpłytkowe i wodoodporne fugi. 
-w miejscach narażonych na działanie agresywnych substancji, taki jak w kotłownie, warsztaty domowe czy pralnie, dobrze jest płytki ukladać o większej odporności chemicznej. 
-w garażach powinno sie układac płytki mrozoodporne o grubości większej niż 12 mm (takie wystarczaja w pomieszczeniach mieszkalnych), bo wymagana jest tam wieksza wytrzymalosc mechaniczna. 
-w garazach i lazienkach warto tez pomyslec o zabezpieczeniu antyposlizgowym i o fugach, ktore mniej sie brudza, bo przeciez z kol samochodu czy z butow zima splywa bloto.
 

Jakie plytki
 

Plytki ceramiczne mozna podzielic na:
-ścienne ( fajansowe),
-podłogowe (terakota),
-gresowe polcelanowa i techniczne,
-klinkierowe,
-grube, ręcznie formowane płytki wykonane z samej gliny (cotto).

Każda okładzina ma wlasna specyfike układania i pielegnacji, wymaga też zastosowania odpowiednich zapraw klejących i spoinujących. Płytki klinkierowe są bardzo trwałe i mają nierówne krawędzie, więc trudniej się je przecina, układa i spoinuje. Płytki podłogowe są równe i dość łatwo się nimi pracuje. Płytki ścienne najłatwiej się tnie, bo są cienkie i kruche, mają też bardzo równe krawędzie i bogatą kolorystykę. Płytki gresowe polcelanowe są bardzo wytrzymałe, odporne na zmiane temperatury, mróz i większości środków chemicznych, ale trudno usunąc z nich plamy, są też bardzo śliskie. Natomiast płytki z gresu technicznego łatwiej się brudzą i trzeba je impregnować. Gres jest też (ze wzgledu na duża twardość ) trudny w obróbce.

Uwaga!!! 
Płytki podłogowe można ułożyc na ścianie, a ściennych na podlodze nie!

Płytki kamienne są najczęściej wykonywane z granitu, marmuru, onyksu, trawertynu, rzadziej z piaskowca. Mogą mieć formę prostą albo nieregunalną, wtedy różnią sią krztałtami i układa się z nich skąplikowane wzory. Płytki kamienne sa twarde, odporne na zabrudzenia, ale mają organiczoną kolorystyką (naturalne odcienie) i wymagają użycia specjalnych klejów, które nie spowodują ich przebarwienia.
 

Na zewnątrz można stosować tylko płytki kamienne, klinkierowe i ceramiczne o specjalnych przeznaczeniu, odporne na mróz. Ponieważ okladziny są drogie, czasem kusi nas, by kupić tansze płytki drugiego gatunku. Lepiej jednak nie oprzec się tej pokusie. Ich cechy wytrzymałościowe nie są gorsze, ale elementy różnią się kolorem, są przebarwione, poza tym często są spękane, nie trzymają wymiarów, mają nierówne krawędzie lub powierzchnie licowa, a to znacznie utrudnia ich dokladne ułożenie.
 

Na co zwracać uwagę
 

       Wybór okładziny to oprocz porównania palametrów użytkowych także rozpatrywanie setek faktur, powierzchni i dekoracje, od małych szklanych kwadracików po wieloformatowe, grube płyty. Poszczególne elementy różnią się grubościa, szerokością, łatwością układania, wymagają też innych zapraw oraz innego sposobu montażu i pielegnacji.
       
Rozmiar płytek decyduje o wyglądzie okladziny, ale też o tym, jakie użyc zaprawy do klejenia i spoinujania i jak dlugo potrwają prace. Wydać by sie moglo, że elementy duże, o szerokości boku powyżej 50 cm, uklada się łatwiej i szybciej, tymczasem wymagają one większej staranności i pracy niż te mniejsze, trudniej też je obrabiać, a w rezultacie prace posówają się wolniej. Rozmiar płytek narzuca też szerokość spoin - zazwyczaj im elementy są większe, tym fuga szersza. Jeśli komuś podobają się wyłącznie fugi wąskie, powinien wybierać płytki mniejsze (od 10 do 40 cm). Rozmiar jest istotny w przypadku powierzchni lukowych - na przyklad podczas obudowania wanny lub słupa. Tam najlepiej się sprawdzają wąskie prostokąty lub mozaika, która umożliwiają uzyskanie w miarę łagodniejszej, niełamanej lini łuku. Jeśli w wybranej kolekcji takich elementów nie ma, trzeba je dopasować oddzielnie, a to w przypadku orginalnych kolekcji może być trudne. Rozmiar wplywa też na sposób wykończania powierzchni przy narożnikach albo w przypadku powierzchni o skąplikowanym krztałcie, kiedy mamy dużo docinek - małymi płytkami można czasami uzupelnić nieregularne fragmety, za to duże łatwiej się przycina. W garażach z odwodnieniem sprawdzają się duże płytki, bo ułożenie ze spatkiem dluższym bokiem w kierunku odwodnienia sprawiają, że na drodze spływającej wodzie nie ma wiele spoin w których gromadzi się brud.

Grubość płytek wplywa przede wszystkim na ciężar gotowej okladziny i na jej poziom. Płytki ścienne i podłogowe mają zazwyczaj grubość 6-10 mm, gresowe i podłogowe przeznaczone do większego obciążenia (na przyklad w garażu) - 10-15 mm. Grubość ma największe znacznie na tarasach i balkonach, gdzie płytki muszą się zmieścic pod ościeżnica drzwi, oraz w niskich pomieszczeniach, w którch liczy się każdy centymetr wysokości. Jest też istotna w przypadku łączenia różnych okladzin - na przykład płytek z parkietem lub wykładzina. Aby w miejscu łaczenia nie powstał uskok, oda poziomy należy ustalić już na etapie wykonania podkladów podłogowych - uwzględniając nie tylko poziom okładziny, ale też warstw znajdujących się pod nią. Na poziom posadzki wpływa bowiem technika klejenia i grubosci kleju. Standardowa grubosc przy ukladaniu plytek podlogowych na rownym podlozu to 6-8 mm. Sa jednak wyjatki. Jeśli układamy płytki kamienne o nieregularnych kształtach, musimy najpierw ułożyc warstwę zaprawy cementowej o grubości przynajmniej 2 cm, a dopiero do niej przyklejić okladzine. Wykonana w ten sposób posadzka będzie wiec o kilka centymetrów wyżej, niż gdybyśmy skorzystali z płytek o regularnych formach, mocowanych klejem gotowym.

Wzór okładziny, czyli odpowiednie ułozenie płytek i gra kolorów, często pomagają ukryć niedociągnięcia albo wyeksponować walary pomieszczeń. Elementy dekoracyjne, wzory oraz zróżnicowanie rozmiarów płytek i linii przebiegu spoin to skuteczny sposób na ukrycie na przyklad krzywych narozników. Jasna barwa płytek i ich prostokątny krztalt, z widocznymi dlugimi liniami spoin, może też pomóc poszeżyc wąski korytarz albo rozjasnić małą ciemną kuchnie czy łazienkę.